به سادگی اضافه کردن پیشوند "مرحوم"
امروز ظهر بصورت کاملا ناگهانی خبر در گذشت رفیق چند ساعته ام بهم رسید. چند روز پیش به بهانه دیدن رفقا به موسسه طلوع رفتم. مهمان ناخوانده جلسه کتابخوانی شهید مطهری شدم و مرحوم پور رشتی رو اونجا دیدم.
اخلاق چاپلوسی و خوب گویی به علت مرگ ندارم اما این بنده خدا بشدت خوب بود و پیگیر. جوان و پر انرژی که تقریبا جلسه رو با با حاشیه هایی که به کتاب زده بود پیش می برد. به علت همین بیش فعالی و انرژی،در ابتدا کمی باهاش حال نکردم!
و امروز اون دیگه نیست. چرا؟ ظاهر قضیه عمل ناموفق سیستم گوارشی بوده. اما خب همه این ها یه بهونه بچگانه بیشتر نیست.
انگار که تریلی هیژده چرخ مرگ با سرعت زیاد از کنارم گذشته و خودمونیم، بصورت کاملا احمقانه ای خیالم کمی راحته که آخی ...بخیر گذشت. انگار از این حماقت متراکمی که مدام رو سر ما آدما آوار می شه گریزی نیست. بصورت لحظه ای کمی آدمیم و بعد احمق. دوباره کمی آدمیم و بعد احمقِ ممتد. و این رفت و برگشت ادامه داره تا ته خط
چی بسر ما آدما اومده که دیگه قدرت بیدار شدن هم نداریم؟
روحت شاد رفیق دو ساعت و خورده ای و تا آخر عمر در ذهن ماندگارم.
پ ن : اگر مقدور بود حمد و صلواتی نثار این عزیز کنید
