بین النسلین

داستان نسبت نسل ما با نسل قبل و بعد خودمون مثل ایستادن در صف توالت عمومی هست با این توضیح که:

در جلوی صف ایستادی و کلی آدم پشت سر تو منتظرن تا نوبت اونها بشه. در باز می شه و نفر قبلی در حالی که کمربند شلوارشو سفت می کنه و سر و وضعش رو ردیف میکنه بیرون میاد و با یه اعتماد به نفسی تو چشمات زول می زنه (گاهی ممکنه بخاطر چیزی که می دونه، نخواد چشم تو چشم بشه!). حالا نوبت توست که وارد بشی. ناگهان مواجه می شی با صحنه افتضاحی که احیانا نفر قبلی از خودش بجا گذاشته. اگر تو این گند و کثافتا رو درست نکنی، وقتی که بیرون بیای نفر بعدی همه این چیزا رو از چشم تو می بینه. می تونی مثل نفر قبلی بیخالش بشی و با اعتماد به نفس بیرون بیای یا اینکه مثل یه مرد بمونی و همه چیز رو درست کنی.

تنها نکته متفاوت این شباهت اینه که دنیا محل گند زدن نیست!