خوشتیپ های کوتاه قامت، متصدی غذای روح و روان مردم
باید بین اجرا و فهم مجری فرق گذاشت. علیخانی شاید در اجرا قوی و جذاب و ماهواره کش باشه اما در این اجراهای های آخر نشون داده به هیچ وجه اسلوب فکری مستحکم و در شان صدا و سیما جمهوری اسلامی رو نداره
بنظر میاد این جوون نیازمند مدد یه اتاق فکر هست وگرنه کارش به جاهایی باریک میشه. از این حیث خوبه که دوستانی که دستشان میرسه کمک کنن ایشون رو
با قبول و تایید اقدامات خوب ایشون مثل کار برای شهدا و... اما باید پذیرفت علیخانی اولین نفری بود که مفهوم اشرافی زاده پوزر عروس رو تو ذهن مردم ایران پمپاژ کرد و تبعات این موضوع بعد تر دامن جامعه دهن بین و چشم و هم چشم ما رو خواهد گرفت.
پ ن: پیشنهادم به دوستان مذهبی اینه که بدور از جو زدگی پدیده ای به نام علیخانی رو درست تر تحلیل کنند. و فضا رو به سمت بکش بکش و هوچی گری و طرفداری بازی نبرند
پ ن : به شخصه من هم معتقدم علیخانی دلال احساسات مردمه. بعضا از دیدن چند ثانیه ای برنامه هاش حال استفراغ بهم دست میده.
باید
علیخانی رو از برنامه ی ماه عسل و هر دوی اینها رو از سوژه های برنامه که همون مهمانان هستند جدا کنیم
در مورد علیخانی هیچ نظر خاصی ندارم، هرکس یک بار مجری های تلویزیون رو از نزدیک دیده باشه و فقط یک بار پشت صحنه ی یک برنامه ی زنده ی تلویزیون حاضر شده باشه متوجه میشه که اکثریتِ قریب به اتفاق مجری های ما "توخالی" هستند، علیخانی هم یکی از همین مجری ها
برنامه ی ماه عسل رو نقد نمیکنم چون نظری در موردش ندارم
اما سوژه ها، چند سالیه که همه با نیتِ "جذب مخاطب" انتخاب میشوند و این بنظرم بدترین نوع انتخابِ سوژه س چون برنامه ساز رو مجبور میکنه بدونِ فکر به محتوایِ برنامه ش سعی کنه بدونِ موضوع، فقط و فقط قشر محور پیش بره و هر شب میزبان یکی از هفتاد و دو ملتِ جامعه ی ما باشه. اما، تصادفا، برخی از این سوژه ها، خوب، کارامد، کافی و حتی عالی میشن، عالی بودنِ بعضی سوژه های انتخابیِ برنامه ی ماه عسل رو نمیشه منکر شد.
نتیجه اینکه
بنظر من، برنامه ی علیخانی هم مثل خیلی دیگه از برنامه های تلویزیون، مثلِ خیلی دیگه از سریالها و کتابها و خوراکی های مغز و روح و روان، باید و باید گزینشی استفاده بشه