بازی بازی نبازی
در دورانی هستیم که اتفاقات و رویداد های مهم در سطح کلان مملکت با سرعت زیاد یکدیگر رو در می نوردند.
شرایطی سخت برای تحلیل و گام برداشتن.
دوران صحبت و نقد و افشاگری درباره مساله هسته ای آن هم بصورت زخم و لخت تقریبا تمام شدهد است. یعنی از این به بعد بیان اینگونه، فایده چندانی نخواهد داشت. تقریبا تا چند ماه بعد حسگرهای جامعه نه تنها نسبت به این فرم پیام لمس خواهند شد بلکه واکنش های منفی آن قطعا خطرات جدی تری ر ایجاد خواهد کرد.
این طور بنظر می آید که جوهره نقد متن توافق نامه و حواشی سیاسی و رسانه ای آن بادی در غلاف و فرمی متفاوت عرضه شود و اگر نه هر چند حرف ها بحق باشند بی اثر خواهند شد
بازی این بار بر سر دو گانه شکاف و ثبات وحدت است.
عملیات های زیادی می شود در عرصه جدید انجام داد هر چند کمی سخت تر و پیچیده تر از قبل.
نکته مهم این که :
بی فکر و ایده منتظر حرکت بعدی حریف نشستن آغاز باخت یک بازی است.
پ ن : واقعیت غیر قابل کتمان اینه که غیر از رهبر انقلاب که عرصه و فاز جدید برای بازی ایجاد می کنن عموم امت حزب الله - چه دست اندر کار چه در تنه اجتماعی- معمولا منفعل هستیم
