بارقه های توهمی شبکه های اجتماعی
یادم هست زمانی که در گوگل پلاس بودم دوره ای مد شده بود که رفقای مذهبی از سر بیکاری یا مملو نگاه داشتن فضای مجازی از خودشون، هشتگ درست می کردند و سعی می کردند بشدت اون هشت تگ رو پر از پست کنن. مثلا یک روز بلند می شدند می زدند "تصویر مقتدر در خانه" یا "دسکتاپ من" و از این جور چیزها. یادم هست که بنده اعتراض کردم که مگه واقعا عمرتون رو از توی جوی آب پیدا کردین که همین جوری دارین تلف می کنیدش؟
در جواب برخورد های شدید و بی رحمانه ای شد که البته انتظارش هم می رفت. خب من داشتم قسمتی از زندگی یه عده رو زیر سوال می بردمو این واکنش طبیعی بود به نظرم!
در اعتراض به مورد دومی-یعنی دستکاپ من- یادم هست خانمی با اطمینان بنفس جواب داد که خب با این کار ما یاد می گیریم چه چیزایی رو می تونیم به عنوان پس زمینه رایانه مون قرار بدیم و از چیزایی که بقیه گذاشتن الگو می گیریم.
بدون قصد تمسخر و فارق از جنسیت نگارنده متن بالا، یک لحظه احساس کردم که این متن رو یک بچه دبستانی نوشته.
ذکر این خاطره از این جهت بود که عده ای در دفاع از خوب بودن شبکه های اجتماعی این رو مطرح میکنند که مثلا پیج هایی هستند که فلان هستند و یا گروه هایی مذهبی هستند که این مطالب مفید رو منتشر می کنند که خوبه که آدم اینا رو ببینه. این حالت مثل خوابیدن در ساحل و آفتاب گرفتن میمونه که حالا ممکنه گاهی یه نسیمی هم بزنه.
به نظرم جملات بالا مخصوص انسان های "نوک زن" امروزی هست. و نشون از اینه که طرف تقریبا هیچ برنامه ای برای کسب معارف دینی در زندگی نداره. در واقع کسی که به دنبال حدیث و مطالب خوب باشه به انتظار انتشار تصادفی آنها در شبکه های اجتماعی نمی شینه و مثل یه سالک به دنبال مطلب میره.
در کل قرض از نوشتن این چند خط این بود که عده ای برای توجیح ماندن در شبکه های اجتماعی هزار و یک دلیل عجیب و غریب میارن که به نظرم زیر آب خیلی از اونها به راحتی زده می شه.
پ ن: هشتگ به اینا میگن : #
پ ن 2: مساله سوزاندن عمر رو همه بهش مبتلا هستیم و بنده هم از این قضیه مستثنی نیستم. ممکنه عده ای بگن که آقا رطب خورده کی منع رطب کند که در توضیح باید گفت اگر فرض رو بر این بذاریم کلا تو جامعه هیچ کس نمی تونه امر به معروف و نهی از منکر بکنه.چون همه پاشون گیره!
پ ن 3: بنده مخالف بودن در شبکه های اجتماعی نیستم.حرفم اینه که بدونیم در چه مختصاتی داریم عمل می کنیم و به بودنمون و تاثیرات و کیفیتش، کمی فکر بکنیم...این فکر کردنه گاهی اوقات قدر یه نخود هم باشه کافیه :)
