زنجیر های پاره پاره ی من

بعضی وقتا میون یه عالمه کار که رو سرت ریخته چیزایی به ذهنت میاد که میخوای تبدیل به یه پست بکنیش،یه پست نقلی...اما انقدر نمی شه که نمی شه...

اونوقت اون موجودِ هنوز به دنیا نیومده مثل بخار تو هوا ناپدید می شه و می ره. دیگه نمی تونی به دستش بیاری. توی تاریکی های درون ذهنت دفن می شه. اما اگر یه نعش براش می ساختی از کلمات، شانس زنده بودن رو می داشت. حالا برو ببین کی می شه که تو این هم خوردن اتفاقی و ناخود آگاه ذهنت دوباره یه تیکه از دست و پای نداشته اون مطلب بیرون بزنه. و تازه اگر رمقی و حسی مونده باشه که بخواد بگیردش و زنده اش کنه...

هی زندگی...

***

از مولا امیر المومنین(ع) رسیده که : علم را با نوشتن به زنجیر بکشید...